Ik zoek specifiek het woord...

Hoe ik korter leerde schrijven: 'Mand.'

Ik ben ontzettend slecht in wachten. Zeker als het om eten gaat. Ik weet alleen niet zeker of dat aan het wachten of aan het eten ligt. Never mind. Net nadat ik deze eerste zin schreef, realiseerde ik me dat ik het warm had en stond ik op om mijn trui uit de doen. Halverwege het uitdoen van mijn trui, realiseerde ik me dat de terrasdeur nog dicht was en dat ik die eerst open moest doen. Met de trui nog half over mijn hoofd, deed ik de deur open en liep ik terug naar mijn bureau. Ik deed mijn trui uit en voordat ik die weglegde of ging zitten nam ik een hap van de pizza die ik net mee naar boven had genomen. Misschien weet ik toch wel waar het aan ligt. Ik krijg direct flashbacks naar het met m’n broek op de knieën de badkamer afstoffen, de impromptu verkleedfeestjes tijdens het uitzoeken van m’n oude kleding en het uithoren van chatGPT over de effecten van hormonen op dopamineregulatie terwijl ik eigenlijk achter m’n computer ging zitten om een SUP-yoga-les te boeken. Yep. Het ligt niet (alleen) aan het eten. En het heeft een naam. Volgens mij rijmt het op schmimpulsiviteit. Datzelfde op-schmimpulsiviteit-rijmende verschijnsel dat er net voor zorgde dat ik blijkbaar tóch níét een stuk schreef over ‘het afleiden van jezelf met nuttige dingen zodat het wachten op iets niet alleen dragelijker, maar ook voldoenender wordt’. Ach. De pizza is in ieder geval alweer op.

De kleurtjes staan hier klaar Net als Swiffers in elke kast Ook tandenstokers daar Zodat ze klaarstaan als Je even niets te doen hebt Je handen even vrij De tools al klaargezet Wat stickynotes erbij Voor ideeën, voor verveling Voor de leuk en dat wat moet Zet binnen handbereik die dingen Zodat je er wat mee doet

Inmiddels is ’ie 81 items lang. De lijst. Mijn nieuwe lijst van blog-onderwerpen. Sommige dagen komen er zeven bij, sommige dagen geen, maar een feit is wel dat die lijst harder groeit dan mijn daadwerkelijke schrijfwerk. En ook dat als ik alles zou opschrijven wat er in mijn hoofd voorbij komt, die lijst zelf al een boek zou kunnen vullen. Zo werkt álles voor mij, denk ik: Ik denk aan iets dat ik wil doen of ik krijg een goed idee. Als ik een goede dag heb (en/of de mogelijkheid heb om te typen) schrijf ik het op. Ik doe er alsnog niets mee. Wat ik hooguit met die lijst doe, is er vaak aan denken, er vaak naar kijken en tegen mezelf zeggen: daar wil ik écht nog iets mee. En er dan weer niets mee doen. Ik kan je vertellen: dat is hartstikke vermoeiend. Denken aan de toffe dingen die je wilt doen, jezelf eraan herinneren, te druk in je hoofd zijn om ervoor te kunnen gaan zitten, iets anders gaan doen terwijl je hierover nadenkt, teleurgesteld zijn dat je niet aan die lijst aan het werken bent, een nieuw idee krijgen, het opschrijven en uitgeput op de bank gaan liggen met een razend hoofd en een schuldgevoel. Maar sóms... is er ineens rust. Dan is het éíndelijk tijd om een item van de lijst te pakken. Net werd het dus het item ‘De lijst’. Vink! Aaaaahhhhhhhhh, dat lucht op. Goed. Welke nu?