
Over hoe ik van wiskundenerd naar acterende content-creator ging.*
* I did skip quite a lot. Zie ook blog voor meer details, of laten we een keer een bakkie doen.

Story


Time!
"Fré, het meest veelzijdige stukje vlees"
Met deze woorden opende mijn mentor haar speech tijdens mijn middelbare-school-diploma-uitreiking.
Ja, je leest het goed: in dezelfde adem waarmee verteld werd dat ik 'de mooiste cijferlijst van de (korte) historie van de school' had, werd ik vergeleken met een stuk vlees.
Vandaag de dag zou het waarschijnlijk een hoop ophef hebben opgeleverd, maar toen lachte iedereen nog met bewondering.
Het was eigenlijk ook wel waar .

Ik ben nou eenmaal van vlees en bloed gemaakt, dus hè? Plus:
Ik vond (en vind) best veel dingen leuk

Sport
Na zwemmen, tennis, hockey, golf, turnen en paardrijden bleef ballet over. Nu squash ik veel.

Talen
Op Curaçao groeide ik op met veel talen en en leer er nog graag meer bij! (DuoLingo telt er 12.)

Wiskunde
De wiskunde achter alles vond ik altijd tof. Puzzelen! Ik maakte er uiteindelijk mijn studie van.

Tekenen & Techniek
Mijn bètaprofiel vulde ik aan met tekenen. Ik word gewoon blij van mooie dingen maken.

Muziek & Theater
Ik heb heel wat op podia gestaan. Met bands, open podia, ballet en theater.
Na(ast) mijn studie deed ik ook veel
Na de bachelor Wiskunde en de master ICT in Business (met keuzevakken in de psychologie en computer science), heb ik een hoop verschillende projecten in de FMCG, consultancy, overheid en start-up-scene gedaan.
Daarnaast deed ik vrijwilligerswerk voor het stimuleren van ondernemerschap vanuit de wetenschap, zong ik in bands en deed ik zo nu en dan grafisch ontwerp voor anderen.
Het langste heb ik als business developer (lees: duizendpoot) voor een klein en groeiend bedrijf in de data science en AI gewerkt. Tot januari 2023.
"Doe je nog steeds 50 dingen tegelijkertijd?"
Mensen die me 'van vroeger' kennen, vragen me wel eens of ik nog steeds zo veel dingen tegelijkertijd doe.
Het antwoord is: hmmmm, soort van?
Ik doe nog steeds meerdere dingen tegelijkertijd (en dat gaat nooit ophouden als ideeënmachine met (door?) ADHD), maar ik heb wel wat veranderd.
Ik ben nu vooral dingen
voor mezelf aan het doen die IK ook echt leuk vind.


Waarom?
Ik kwam erachter dat
perfectionisme en pleasen
ingrediënten zijn voor
burn-out
4X
Pas na vier burn-outs, ontdekte ik de crux
Elke keer dat ik uitviel leerde ik een hóóp. En elke keer stuurde ik bij. Maar elke keer bleek het toch nèt niet genoeg.
Pas na oepsie nummer 4 drong het eindelijk door:
Alles waar ik in mijn vrije tijd over bijlas of -leerde had absoluut niets met mijn vakgebied (IT) te maken.
Daarnaast hielp ik altijd anderen hun doelen te bereiken, terwijl ik er zelf geen had.
En ik kon dus al geen nee zeggen of genoegen nemen met 'okay'.
Ik was doelloos, mijn motivatie lag te extern en de IT interesseerde me niet genoeg.

Ik kon mijn grenzen niet aangeven omdat ik niet wist waar die lagen.
Grenzen stellen betekent het bewaken van je eigen belangen. En dat kan je alleen als je weet wat voor jou belangrijk is. Op basis van je eigen doelen.
Ik was alleen zo ontzettend vroeg getraind om anderen te pleasen en te gaan voor de meest veelbelovende richting, dat ik los daarvan nooit doelen voor mezelf heb geformuleerd.
De beruchte vraag 'waar zie je jezelf over 5 jaar', heb ik dan ook nooit kunnen beantwoorden.
Nu weet ik dat dat waarschijnlijk komt doordat ik inmiddels zó ver van mijn eigen gevoel zat, en dat ik zó bezig was geweest met het verstandige, dat ik niet eens meer kón bedenken wat ik nou echt wilde.

De learning:
Puur doen wat
verstandig is,
is niet duurzaam.
Dit wist ik stiekem al. Maar ik had niet door dat ik het zelf deed.
Dus ik gooide het roer 180° om...
Ik zegde per januari 2023 mijn baan in de AI op, meldde me aan voor de vooropleiding filmacteren en begon daarna aan de Schrijfacademie.
Ik ben een shopje gestart met eigen ontwerpwerk, ben cursussen in online ondernemen gaan doen, werkte voor het eerst achter een bar en meldde me aan voor de bachelor Psychologie.
Ik nam me voor om alles wat me altijd al leuk had geleken, eindelijk eens te gaan doen. Geen excuses meer.
Ik verving het woord 'maar' door 'dus':
"Dit heeft me altijd leuk geleken, DUS [...]."
Zo ging ik van super-bèta naar super-hands-on.
...en dat bevalt tot nu toe erg goed.

Nu schrijf ik over wat ik leer(de).
Omdat ik zo meer grip krijg op mezelf, en omdat ik weet dat ik niet de enige ben die op zoek is naar 'haar ding'.
Dat schrijfwerk deel ik op verschillende platformen, ieder met een andere focus en een eigen vorm.
So 'pick your poison!' 👇
