Gek van de chaos

AAAARGH, MIJN HOOFD!

Ik produceer zoveel verschillende ideeën en daarmee zoveel (gedachte) woorden per dag, per uur, per minuut, dat ik er zelf vaak gek van word. Ik verlang dan bijna weer naar de tijd dat ik ADHD-medicatie slikte. Toen ik voor het eerst artikelen van begin tot eind (!) kon lezen zonder afgeleid te raken (!) of in slaap te vallen (!) en ik gewoon aan IETS kon beginnen zonder vast te lopen door de vele racende en botsende opties in mijn hoofd.

Maar dan herinner ik me het gebrek aan creativiteit en het deel van mijn hoofd waar ik niet bij kon terwijl de ‘dex’ werkte, èn de hoofdpijn èn de extra chaos op het moment dat het focusmiddel weer uitwerkte. ‘Ieder foordeel hep se nadeel,’ zeggen ze dan, toch? De voordelen mis ik nu wel echt. De nadelen mis ik alleen écht niet.

Soms verlang ik bijna weer naar de tijd dat ik ADHD-medicatie slikte.

Door de opleiding columns-schrijven weet ik dat het helpt om korte verhalen over één onderwerp te schrijven. Yes. Maar terwijl ik net weer aan het schrijven ben over één onderwerp, komen er zes andere naar boven. Die allemaal met elkaar te maken hebben, maar eigenlijk ook prima te scheiden zijn. Meer materiaal! Yay! Maar dan moet je je later wel herinneren wat die andere onderwerpen ook alweer waren. Dus schrijf je ze op. En dan zit je ineens met zes halve verhalen. Waarna je geen puf meer hebt om er ook maar eentje af te maken omdat je al je energie al in die halve stukken hebt gestopt. ‘Maar zo heb je wel veel onderwerpen waar je over kunt schrijven!’. Ja… Ieder nadeel hep ook se foordeel...

Dus neem ik maar even een pauze. Misschien lukt het straks om een van de zes onderwerpen uit te werken. Het meta-stuk is in ieder geval gelukt.

Eigen foto. Gevangen zitten in je hoofd, meerdere vertakkingen van je eigen gedachten, de somberheid die het brengt, terwijl er zoveel moois achter zit. Dat is wat zowel de chaos als de medicatie brengen.