Cheesy #bookreview

‘Klinkt misschien heel cheesy,’ appte een goede vriendin van me nadat ik mijn eerste verhalen publiceerde, ‘maar hoe je jezelf verwoordt op papier, zo herken ik je ook.’ Die opmerking vond ik alles behalve cheesy; het was vooral een compliment. Ik wilde mijn stem laten horen, op mijn manier, en dat was blijkbaar gelukt. En zo zou ik nu op mijn beurt hetzelfde compliment kunnen geven aan Machteld.

Een dag nadat ik me had bedacht dat ik meer fictie wilde lezen, bracht zij namelijk haar eigen – zelf geschreven en gepubliceerde – roman Einde Verhaal mee naar ons inmiddels wekelijkse potje squash. Naast dat de timing eng toevallig was, had ze ook nog eens eng gelijk dat de thematiek me waarschijnlijk wel aan zou spreken.

Einde verhaal is een intrigerend geval van ‘book-ception’ dat vlot geschreven is en me hardop heeft laten lachen. Je leest vanuit het perspectief van een ondernemende en snelle denker, vol met humor, retrospectie en zelfspot, die goed weergeeft hoe het voelt om andersdenkend te zijn. Om je niet thuis te voelen in de schaapjessamenleving. Om geen genoegen te nemen met ‘standaard’.

Ik herken me inderdaad in bijna alles. De constante innerlijke zoektocht, de duizend simultane gedachten en de vele (nog onvoldane) ambities. Stiekem best confronterend. Zo herleefde ik onder andere de teleurstelling van het starten en verwaarlozen van vele passieprojecten en noteerde ik de quote “Net zolang de verkeerde kant op gelopen tot ik weer bij het beginpunt ben aanbeland”, omdat ik daar al lang iets over wil schrijven. Maar hoe confronterend ook, het werkte ook erg motiverend en bevestigend: laat niemand je vertellen wat je niet kunt, fuck ‘veilig’ en vecht voor je enthousiasme. Kop boven het maaiveld uitsteken en gewoon DOEN. (En afmaken. Als het goed bevalt.)

Ik herken me inderdaad in bijna alles. De constante innerlijke zoektocht, de duizend simultane gedachten en de vele (nog onvoldane) ambities.

Dus Machteld, ‘het klinkt misschien heel cheesy, maar hoe je jezelf verwoordt op papier, zo herken ik je ook’. Dank voor de inzage in je brein, de motivatie om iets minder veilig te zijn en uiteraard het vermaak. Blijf zo creatief en ondernemend en let’s show them hoe het ook kan..

Uch, ja, dit was wél echt heel cheesy. Sorry. Goed. Tot donderdag!

Einde Verhaal van Machteld Zee.