Dan maar dankbaar

Thanksgiving. Nooit gevierd.

Gratitude Journals. Nooit geschreven.

Ik ben altijd heel goed geweest in zien wat er NIET goed ging. Alles kon beter, rechter, mooier en vollediger. Perfectionisme, noemen ze dat ook wel.

‘Vroeger’ vertelde ik met trots dat ik een perfectionist was. Perfectionisme betekende voor mij ‘altijd goed werk leveren’. De praktijk leerde me – na héél vaak in dezelfde kuil te vallen – dat die zin onvolledig is. Perfectionisme betekent het ‘altijd goed werk WILLEN leveren’, met belemmerend uitstelgedrag, afgeraffeld of laat ingeleverd werk en intense zelf-afgunst als gevolg. Was het werk qua kwaliteit dan slecht? Nee, zeker niet. In ieder geval niet naar maatstaven anders dan die van mezelf.*

Nog steeds wennende aan de eerder voor mij kokhals-uitlokkende uitdrukking ‘goed is goed genoeg’ – of erger nog: ‘okay is goed genoeg’ – ben ik hier wel mee aan de slag gegaan:

Ik deel verhalen op mijn blog die eigenlijk in Instagram-format geschreven zijn – IEK –, deel stories die ontZETtend lelijk zijn – pardon: die IK heel lelijk vind – en heb überhaupt een website online gezet voordat ik er blij mee was – wel al zeker 5 keer van stijl veranderd.

Toch ben ik er nog niet, hoor. Ik had in september al een nieuw (ondernemings-) plan willen hebben, mijn hoofd en energie onder controle willen hebben en een hoop meer bereikt.** Dat is nog niet zo. En dat doet me toch wat.

Dat brengt me weer bij de dankbaarheid:

In plaats van boos blijven over wat ik niet heb bereikt, kan ik veel beter dankbaar zijn voor alle kennis over mezelf die ik de afgelopen jaren heb opgedaan. In plaats van verdrietig zijn over de vele mensen die ik afgestoten heb, kan ik veel beter dankbaar zijn voor de paar goede nieuwe vrienden die ik nu rijker ben. In plaats van me schuldig voelen over dat ik nu leef van geld dat ik (nog) niet zelf verdien, kan ik veel beter dankbaar zijn voor de ruimte die me gegund is om een deel van mijn leven opnieuw te doen.

En daar kan ik rust in vinden.

Voor zover het zijn van een prikkel-seeking ADHD'er dat toelaat. 😉

–

* Ik ben op meerdere psychologen (intern) boos geworden omdat ze me vertelden dat mijn lat te hoog lag – Nee, die van de wereld ligt te laag! 😇

** De ‘30 under 30’ gaat 'm toch echt niet meer worden. 😉