Kerststress? Mij niet meer bellen

“Ik heb dit jaar ineens erg last van kerststress,” hoor ik de body balance-instructrice na de les wat wanhopig tegen een bevriende regular zeggen. Ik merk – raar genoeg – dat die zin zowel herkenbaar als vreemd bij me overkomt. Die kerststress… Zó veel mensen hebben last van die kerststress. De boodschappen, het koken, het afstemmen, de familiedrama’s... En ik? Voormalig stresskip om alles? Ik ben ineens relaxter dan ooit. 

Blijkbaar straal ik dat ook uit, want tien minuten na het overhoren van deze stress-uiting kreeg ik – ik denk voor het eerst in minimaal 20 jaar, zoniet ooit – van weer een andere regular te horen dat ik overkwam als ‘een heel relaxt persoon’ (okay, misschien was het meer iets als ‘iemand die zich niet zo op laat winden’, but same difference). 

Ik ben ineens relaxter dan ooit. [...] Blijkbaar straal ik dat ook uit.

Mijn instinctieve reactie was om hard te lachen en daar vól tegenin te gaan. Vorige week heb ik namelijk juist nog met bekenden staan praten over de onrust die mijn ADHD me brengt en hoe druk of chaotisch ik daardoor soms overkom (of ben, afhankelijk van de week, materiaal voor een ander verhaal). 

Toch kon ik die instinctieve reactie beperken tot een nauwelijks hoorbaar knorretje, opgevolgd door “Thanks. Vind dat fijn om dat te horen. Mocht ook wel na 4 burnouts.” [Insert de standaard geschokte gezichten als ik dit vertel.] “Ik heb dit jaar eindelijk besloten om dingen écht anders te doen en blijkbaar werkt dat.” [Insert een oprechte, stralende, trotse glimlach van mijn kant.]

De eerste keer dat ik merkte dat ‘dingen loslaten’ helemaal niet zo erg is, was begin dit jaar, de dag van mijn verjaardagsfeestje, de dag nadat ik nog bijna hyperventilerend en in tranen hikte ‘dat ik het allemaal niet meer ging redden en dat het allemaal weer fout ging’. De dag dat ik voor het eerst écht hulp accepteerde (in dit geval met het partyklaar maken van mijn huis), niet dingen afzegde waar ik blij van werd (in dit geval een sessie bij de Film Actors Academy Amsterdam) en me niet kut voelde over het niet maken van die vierde taart, het niet omkleden naar iets feestelijkers en het halverwege de avond simpelweg neerzetten van een doe-zelf-maar-lekker-de-snacks-bijvullen-krat.

Toen pas drong het écht tot me door dat de verwachtingen van anderen die van jou niet zijn. Dat ‘iets’ ook al ‘alles’ kan zijn. Dat perfectie alleen in je eigen hoofd bestaat en je daardoor vooral jezelf teleur zult stellen. Dat hulp accepteren écht heel veel scheelt. Dat het gaat om ‘waarom’ en niet om ‘wat’.

Het gaat om 'waarom' en niet om 'wat'.

Waar de vraag ‘Waar doe ik het allemaal voor?’ me in donkere tijden heel beklemd liet voelen, brengt deze me nu een gevoel van bevrijding. Waar mijn antwoord in het dal was ‘Ik weet het allemaal niet meer, niets wat ik doe is goed genoeg, ik wil niet meer,’ is het nu ‘Goede, eigenlijk boeit dat hele koken me niet; ik vind het gewoon gezellig om even bij te praten en van een goed wijntje te genieten.’ Waar ik mezelf ooit in duizend bochten wrong om mijn pa eindelijk trots op me te laten zijn, probeer ik nog wel hetzelfde te bereiken – want hè, sommige dingen veranderen niet –, maar nu door onbeschaamd mezelf te zijn en te laten zien hoe het óók kan. Door te luisteren naar wat ík wil bereiken en wat ík daarvoor nodig heb.

Waar de vraag ‘Waar doe ik het allemaal voor?’ me in donkere tijden heel beklemd liet voelen, brengt deze me nu een gevoel van bevrijding.

Dus nee, ik heb geen kerststress. Misschien komt het doordat ik van zóveel dingen afstand heb genomen dat ik niet eens meer genoeg in mijn omgeving heb om me überháúpt druk over te maken, maar dat ‘gebrek’ doet me op dit moment blijkbaar ook niet genoeg. 

... Misschien boeit het me nu allemaal wel te weinig? 🤔

Hoe dan ook: ik geniet er – in een tijd waarin de wereld niet lijkt te kunnen wachten tot het begin van een nieuw jaar – even heel erg van dat ik overkwam als een relaxt persoon. Én dat ik me ook zo voel. Eindelijk even rust. En focus. 

Maar dat kan ook heel goed aan de week van de maand liggen. Talk to me again in two weeks. ;)

Fijne – relaxte – feestdagen!

Een kiekje van vorig jaar (blond) omdat ik er nu wat snotterig – maar wel relaxt –bij zit ;)