Realisaties op vrijwilligersdag: stopte ik onterecht?

Wat kiekjes van mij en SmB door de jaren heen

"Afstand biedt perspectief"

Soms moet je afstand tot iets nemen om het grotere plaatje te kunnen zien. En met soms bedoel ik vaak. Misschien wel meestal. Altijd? Hoe dan ook: ik heb dit al heel vaak geroepen en ook wel vaak toegepast, maar nu, terwijl ik een stuk wil schrijven over vrijwilligersdag, realiseer ik me ineens dat ik van sommige dingen misschien té veel afstand heb genomen.

Ik nam afstand van alles

Deze tijd vorig jaar realiseerde ik me namelijk dat dingen anders moesten. Veel te lang had ik me ingezet voor andermans doelen, zonder die van mezelf ooit te (kunnen) formuleren. Daar was het dus tijd voor. Ik zegde mijn baan op, nam afstand van sociale groepen waar ik geen energie uit haalde en besloot een punt te zetten achter mijn actieve – vrijwillige – bijdrage aan Stichting Science meets Business (SmB) Leiden. 

Ook van tien (!) jaar vrijwilligerswerk

Tien (eigenlijk nu elf) jaar lang zette ik me in voor deze stichting. Tien jaar lang organiseerde ik met een team van andere vrijwilligers negen evenementen per jaar (minus COVID dan). Tien jaar lang droeg ik actief bij aan het stimuleren van ondernemerschap vanuit de wetenschap. Door studenten, onderzoekers en (overige) professionals uit het wetenschaps- en bedrijfsleven bij elkaar te brengen. Door laagdrempelig nieuwe connecties te helpen leggen. Door multidisciplinair te (helpen) netwerken.

Mijn enige constante

Vlak nadat ik aangaf te willen stoppen, realiseerde ik me – en ik ben er nog niet uit of dat sneu of tof is – dat SmB de enige constante in de laatste tien jaar van mijn leven was geweest. Wat betreft studie ben ik alle kanten op gegaan – Wiskunde, Informatica, ICT in Business, Psychologie –, wat betreft type bedrijven heb ik van alles meegemaakt – FMCG, corporate consultancy, (semi-) overheid, small business/start-up – en wat betreft functies heb ik ook flink wat uitgeprobeerd – contentbeheerder, onderzoeker Customer Excellence, data scientist, programmamanager, business developer. In die tijd heb ik met twee verschillende partners samengewoond, ben ik twee (drie?) keer verhuisd en heb ik vier burnouts gehad, maar SmB bleef. SmB bleek mijn rots in de branding. Mijn houvast. 

Waarom stopte ik daar dan ook mee?

Het was tijd voor nieuwe energie

Sowieso merkte ik dat de burnouts en COVID niet echt hielpen. Ik werd lakser, moeier en merkte dat ik de passie en mijn drive om alles zo goed mogelijk te doen een beetje aan het verliezen was (of eigenlijk al verloren). Nu weet ik dat dat mede kwam doordat ik veel te veel op me nam, veel te weinig (van de struggles) deelde en daardoor mede niet de voldoening en waardering kreeg waar ik blijkbaar behoefte aan had. Dat terzijde was het ook gewoon tijd voor nieuw bloed. Tijd voor nieuwe energie en nieuwe initiatieven. En die zijn er nu! Vrijwel al mijn taken zijn overgenomen (air-kisses, knuffels en veel liefs naar alle toffe nieuwe, actieve vrijwilligers) en het rest mij alleen nog om het een en ander administratief af te ronden en nog wat workflows uit te schrijven. En dan is het klaar. 

Maar wil ik dat wel? 

Was ik écht klaar, though?

Een paar weken geleden vroeg iemand op een borrel me waarom ik nog niet uit de stichting was gestapt. Waarom ik het nog niet écht had losgelaten. Mijn antwoord was heel resoluut: omdat ik het goed achter wil laten en ik nog het een en ander recht moet trekken. Daarna werd ik even stil aangekeken, om vervolgens de vraag te krijgen: ‘Echt?’

Ja, echt! Ja… eh… nee… ja… Nee, ja...

...natuurlijk vind ik het lastig om het los te laten. Mijn input wordt nog steeds gewaardeerd, er zit nog een hoop kennis alleen in mijn hoofd en het doel én het middel geloof ik ook nog heel erg in. We zijn het enige dergelijke initiatief op het Bio Science Park dat al zó lang bestaat en waar nog steeds erg veel vraag naar is. We bieden meerdere mensen houvast. En inspiratie. En een groter netwerk. We stimuleren ondernemerschap! En daar houd ik blijkbaar van.

Het heeft me een jaar gekost om te realiseren dat ik niet alleen afstand had gedaan van (het organiseren van de evenementen van) SmB, maar ook van het doel erachter en de typen werkzaamheden waar ik zo goed op ging. Waar ik blijkbaar wel energie uit haalde. Dat wat mij ritme en houvast bracht. En het maar raar vinden dat ik me zo stuurloos voelde afgelopen jaar... 🤦‍♀️ 

Niet met het stimuleren van ondernemerschap...

Dus nee, met het ondersteunen en stimuleren van ondernemerschap ben ik zeker niet klaar. Wel ben ik het er nog steeds mee eens dat het tijd is voor een nieuwe lichting als het gaat om Science meets Business. Innovatie en meegaan met de tijd gaan namelijk het beste als er niet vastgehouden wordt aan ‘hoe het vroeger ging’. Voor mij is het dus tijd om een andere rots te vinden óf – en dat heb ik veel liever – te bouwen.

...wel met dat wat me écht boeit 'on the side' doen

Dus dank aan de nieuwe energie en motivatie in het team, de wil om te innoveren en het inbrengen van nieuwe initiatieven. Love it! Ik heb vertrouwen in jullie succes en dat geeft mij ook weer de ruimte en de motivatie om nieuwe uitdagingen aan te gaan. Met een vergelijkbaar doel, ondernemend, voor ondernemers, maar hoe dan ook: voor mij niet meer (alleen) vrijwillig. Het is tijd om ook eens geld te gaan verdienen met wat ik blijkbaar zo leuk vind. ;)

Thanks aan alle vrijwilligers!

The floor is yours ^^