Ziek lekker uit

Ik draai me stijfjes om en kijk met zware ogen naar de cijfers op mijn nog donkere wake-up light. 1:53. Shit, daar gaan we weer…

De laatste tijd had dit prima mijn per ongeluk te late bedtijd kunnen zijn; als ik weer eens te lang in een serie, boek of website-update was blijven hangen. Dit keer lig ik echter al vier uur onder de dekens. Niet alleen omdat ik om 7:00 een afspraak heb, maar ook omdat mijn lichaam vanavond al vroeg aangaf dat het klaar was.

Eerder op de dag had ik al verschillende mensen gewaarschuwd dat ik verkouden aan het worden was – doe ik post-COVID standaard – maar dat ik me nog prima voelde en dat het wat mij betreft niet per se nodig was om afspraken te verzetten; tenzij zij zich daar niet comfortabel bij voelden. Nu, om bijna 2:00, denk ik daar, met spontaan pijnlijke gewrichten en een schrale, vollopende neusholte, toch ineens heel anders over. Ik word weer eens echt ziek.

Ooit reageerde ik heel verontwaardigd op de opmerking van een vriend dat ik altijd ziek was. ‘Nee, helemaal niet,’ verdedigde ik dan, ‘dat valt echt wel mee!’ Later realiseerde ik me dat dat niet zo meevalt. Ik ben ontzettend vaak verkouden ('ziek') en pak eigenlijk altijd wel alle virusjes mee (drie keer gevaccineerd, drie keer flink corona, bijvoorbeeld). Hoeveel ik mijn immuunsysteem ook train door niet altijd panisch-steriel te handelen, toch uit ik vaak wel enige (en/of zwaardere) symptomen als er weer eens iets heerst. Ik deed er vroeger alleen niets mee. Doorgaan, doorwerken, niet aanstellen. Geen tijd nemen om uit te zieken.

COVID heeft waarschijnlijk wel geholpen bij het luisteren naar klachten en het niet met de gebruikelijke stoomtreinvaart doorgaan. Voornamelijk voor anderen: misschien heeft mijn afspraak een evenement deze week waar die echt scherp voor moet zijn? Misschien zit deze persoon wel in een cruciaal punt in hun* onderneming en kunnen zij die ziekte nu niet gebruiken? En hoewel ik altijd tegen een ander zal zeggen ‘maakt niet uit joh, ziek lekker uit, doe rustig aan’, voel ik me zelf een ontzettende slappeling als dat tegen mij gezegd wordt; al helemaal wanneer ik er naar luister. Vooral omdat ik blijkbaar ‘zo vaak ziek ben’.

Ik voel me een ontzettende slappeling als iemand 'ziek lekker uit' tegen me zegt. Al helemaal wanneer ik ernaar luister.

Inmiddels weet ik in ieder geval dat ‘s nachts wakker worden voor mij echt slecht nieuws betekent: ik ben echt ziek aan het worden. Dus luister ik daarnaar. Nog steeds voornamelijk voor anderen, maar inmiddels ook een beetje voor mezelf. Want met hoeveel tegenzin ik ook luister naar het uitziek-advies dat ik zelf anderen ook zou geven: het zonder wekker uitslapen en me verder focussen op activiteiten die mijn futlozere lichaam en geest juist meer energie geven, zorgt toch voor sneller herstel.

Misschien, als ik lang genoeg niet ‘doorstoom’, kan ik ooit terecht verontwaardigd zeggen dat ik helemaal niet zo vaak ziek ben.

(Tenzij het ligt aan dat ik een maand te vroeg geboren ben. Maar hè? Dat zien we dan wel weer. ;) )

--

* Ik weet dat het woord 'persoon' mannelijk is en ik dus 'hij' en 'zijn onderneming' moet gebruiken. Toch voelt het verkeerd. The 'woke bug' got me too.

Wat doe jij als je ziek bent? Lezen? Netflixen? Ik heb per ongeluk de hele dag aan huisstijlen gewerkt. Oeps.