Het water klonk mij als wind in de oren. Zo realiseerde ik iets over ons zelfvertrouwen.

Ik dacht dat ik was uitgedacht. Van nu af aan alleen maar voelen. Kan dat eigenlijk wel?

Jezelf even voorstellen. Klinkt zo gemakkelijk. Toch had ik er veel moeite mee afgelopen tijd. Dit is waarom.

Het is grappig hoe snel we onze levenservaring laten overrulen door één zin van een professional.

Ze had ook nog eens eng gelijk dat de thematiek me waarschijnlijk wel aan zou spreken. Mijn reactie op 'Einde Verhaal' van Machteld Zee.

"Je mag niet klagen, hè?" Wijze woorden van Willem. Toch gemakkelijker gezegd dan gedaan, hoor. ("Schrijf een column 'à la Youp'." Bon.)

Sommigen noemen het hardleers, anderen waanzin. Dit is wat Einstein en Britney met elkaar te maken hebben.

Ik wil me kwetsbaar opstellen. Maar is 'mijn taboe' wel echt een taboe?

Ik ga een podcast beginnen! Of toch niet. Ik realiseer me dat ik weer aan het meewaaien ben. Is dat goed?